دلتنگ

 من دلتنگم. دلتنگ نور خورشیدی که از چشمانی بر قلبم بتابد. دلتنگ صدایی که قلب تاریکم را روشن کند. دلتنگ تویی که نمی‌دانم کیستی، کجایی، اما خوب می‌دانم روزی تو را می‌بینم و تمام وجودم برایت پرواز ‌می‌کند.

بیا. روشنم کن.

دلم میخواد

سلام حوری اینده. میخوام بهت بگم که چقدر بهت افتخار میکنم که انقد برای چیزی که میخوای تلاش میکنی. مطمئنم یه روز توی دانشکده روانشناسی می‌بینمت.

_شب بخیر 

بسم الله

سلام به خودم که تنها خواننده ی این وبلاگ هستم.

از همونایی ام که هزار بار هم از یک سوراخ گزیده بشن، باز هم برمیگردن!

آره... یادم نرفته چی به سر وب قبلیم اومد... یادم نرفته با چه اشک و آهی حذفش کردم... یادم نرفته همه ی امیدم توی باکس « نظرات دریافتی » خلاصه شده بود...

اما خب.

گفتم که...

من از همونایی ام که هزار بار هم از یک سوراخ گزیده بشن......

برگشتم برای خودم. نه برای « نظرات دریافتی ... »

برگشتم تا بنویسم از این روز هایی که دارم با تموم جونم شنا میکنم با اینکه میدونم ساحلی نیست...

پس

بسم الله!