سلام! وای چقدر وقته نیومدم وب. دلم تنگ شده بود برای بی پروا نوشتن.
چقدر همه چیز عوض شده از آخرین بار :))
خصوصا شخص خودم D:
یه حالیه توی وب که انگار فقط میخوای از عشق و عاشقیات بگی :دی
ولی خب من حوصله ندارم بگم که سخت عاشقم و سخت فارق. دور. خیلی دور.
چیکارا میکنم؟ درس میخونم. میخوابم. به تو فکر میکنم. باز میخوابم. بعد هی دست دست میکنم که پیام بدم بهت. آخرشم یه آهنگ میفرستم و البته صدهزار لعنت به خودم :|
عب نداره. زندگی زیباست. همین که زنده ام و زنده ای و چشم هام هرچند قرن به قرن به روی ماهت باز میشه، زیباست.
خب دیگه. ایح. زیادی عاشقانه شد. میدونم زندگی سختی داری. مطمئنم. امیدوارم دنیا اونقدری بهت سخت نگیره که دلت کدر شه. امیدوارم همیشه همینقدر پر نور بمونی. امیدوارم اون قدری نور داشته باشی که خودتو روشن نگه داری. منو که با چار تا انگشت که موقع تایپ کردنت تکون میدی، روشن نگه داشتی. دمت گرم!
نچ. بازم که از تو گفتم. نمیخوام :|
درسا سخته. قرنطینه سخت تره. کاش مهر حضوری شه. اون جوری هر روز دیدگانم به روی زیبات منور میشه.
اح. بازم حرف تو شد.
بهتره همینجا دکمه ی انتشار رو بزنم تا شش هزار خط از تو نگفتم.
فعلا خدافظظظ :)
_راستی. ناراحتم که رییسی رای آورد. کی میدونه قراره چه بلایی سرمون بیاد :)؟
